La majorité des analyses consacrées aux évolutions du régime migratoire en Europe font le constat de restrictions toujours plus vigoureuses. Or ces restrictions de circulation tranchent avec la mise en place d’un régime libéral de mobilité pour les Européens. Dans le cadre de l’Union européenne et du Conseil de l’Europe, une « légalité bifurquée » a ainsi été mise en place depuis l’après-guerre, et continue de l’être. Elle privilégie la mobilité des Européens (en particulier des classes moyennes), mais dénie des droits similaires aux ressortissants des pays anciennement colonisés.
« Une légalité bifurquée : le droit de la migration en Europe », Mondes & Migrations, 1350 | 2025, 49-57
Luce Turnier, Composition, 1970; Collection Jézabel Turnier-Traube (seen at Centre Pompidou, June 2025)
In S.S., the European Court of Human Rights declared an application about a Libyan pullback inadmissible. One may be critical of this, but after the Court’s case law from the last decade this decision can come as no surprise. However, in a final passage the Court tries to respond to the disappointment it expects from the applicants. In doing so, the Court produces a simulacrum of a human rights ruling: it offers the signs of human rights but in the same gesture short-circuits the application of the Convention. An analysis inspired by Jean Baudrillard’s Simulacres et simulation (1981).
Disneyland Strasbourg: S.S. and others v Italy (12 June 2025), Strasbourg Observers 9 July 2025
Nog verdere perfectionering van het grensbewakingsbeleid staat hoog op allerlei agenda’s. Maar waarschijnlijk is het juist die perfectionering die het aantal op zee omgekomen migranten gestaag heeft laten stijgen.
EU arrangements for cooperation with third countries in the field of asylum and migration seek to contain refugees on territories outside the EU, at the same time the European Union undertakes action to support refugees in third countries and promotes the adoption of asylum legislation in third countries, as evident from fieldwork in Niger, Serbia, Tunisia and Türkiye. The European Union sees the policies aiming at containment and at improving the asylum systems in third countries as closely related. However, from the perspective of third countries, there is a tension between asylum and containment; they do want to improve their asylum system, but they do not want to be the place where refugees and asylum seekers are contained. This chapter offers an insight into EU migration cooperation with Niger, Serbia, Tunisia and Türkiye on the points of cooperation, democracy and rule of law, leading to the conclusion that refugee protection in third countries is less effective than it could be if promoting asylum were not to be part of European containment policies.
Asylum for Containment, in Sergio Carrera Nunez, Eleni Karageorgiou, Gamze Ovacik, Nikolas Feith Tan, (eds) Global Asylum Governance and the European Union’s Role, Springer, Cham, 167-179
Fransesco Sambiasi: Kunyu quanto (c.a 1645), world map with (on top) proof that the world is round (Universiteitsbibliotheek Universiteit Gent)
Anna van Rijswijk (1841-1922) was een van de vele straatarme Amsterdamse vrouwen die zich tijdens de smerige negentiende eeuw uit de goot omhoog werkten en zorgden dat hun kinderen het beter hadden dan zij. Anna onderhield vanuit een kelder in de Haarlemmerstraat haar gezin (van zes kinderen, waarvan drie als baby overleden) door groente te verkopen. Haar kinderen woonden als volwassenen in hygiënische huizen, haar kleinkinderen gingen naar school, haar achterkleindkinderen gingen naar de universiteit. Ik ben een achter-achterkleinzoon, en ik ben haar heel erg veel verschuldigd. Vrouwen als zij maakten Amsterdam de stad die het nu is. Een ode.
Copy from 1456 by ‘Alî ibn Hasan al-Hûfî al-Qâsimî’s of Muhammad al-Idrisi’s world map (1154).
The key hypothesis of the MIGJUST research project (which is funded by European Research Council grant ERC-AdG-2023- 101141743) is that there is a fundamental conflict in human rights case law on migration between the human rights approach, adopted by the Inter-American Court and Commission of Human Rights and the African Court and Commission of Human and Peoples’ Rights, and on the other hand the sovereignty approach of the European Court of Human Rights. The difference is also at work in the case law of the UN human rights bodies. The two approaches are reflected in, and are in turn reinforced by, political theory on migration justice. In academic studies, the conflict has not been noted because the case law of the European Court of Human Rights is considered to constitute the most developed version in international human rights law. The conflict between the two approaches is problematic because it goes against the international character of international law and hinders international cooperation. MIGJUST will address this problem by (a) analysing the under-studied case law of the Inter-American, African and UN human rights bodies; (b) carrying out a comparative analysis of the European, Inter-American, African and UN case law in the field of migration; (c) relating the varying positions to political theory on migration justice; and (d) developing methodologies to resolve the doctrinal conflict.
De nieuwe regering wil het hoger beroep in vreemdelingenzaken afschaffen. Het werd in 2001 ingevoerd om drie redenen: (1) om de doorlooptijd van bij de rechtbank aanhangige zaken te verkorten; (2) als snelle en effectieve manier om uiteenlopende jurisprudentie op één lijn te krijgen; en (3) om het voor de staatssecretaris mogelijk te maken om op te komen tegen onwelgevallige uitspraken van de rechtbank. Afschaffing van het hoger beroep doet dit teniet.
In het Hoofdlijnenakkoord 2024 – 2028 beloven de PVV, VVD, NSC en BBB ‘het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit’. Verblijfblog bespreekt de belangrijkste maatregelen in een serie blogs. Het derde blog gaat over de (her)invoering van een zogenoemd ‘tweestatusstelsel’.
De rust is voorlopig weergekeerd, maar de ME in Nederlandse universiteitsgebouwen: het was even wennen. De publieke discussie blijft echter turbulent, en nogal schematisch. De ene kant van het spectrum eist op hoge toon een academische boycot van Israël, een veroordeling van Israël, en veroordeelt het geweld van de ME. De andere kant vindt de bezetters van de universiteiten een stelletje vandalen, eist een veroordeling van Hamas en houdt het woord ‘antisemitisme’ binnen handbereik. Voor mij als academicus roept dit fundamentele vragen op over ons werk en onze rol. Moeten wij in grote maatschappelijke kwesties stelling nemen? Moeten we juist onze neutraliteit angstvallig bewaken? Zeven (niet noodzakelijkerwijs consistente) overpeinzingen. Spoiler: er wordt mij niet genoeg geaarzeld.
European policy interventions seek to improve asylum systems in neighbouring countries so as to enable containment of refugees and migrants outside Europe. While this is a consistent policy from a European perspective, from the perspective of third countries these two policy objectives are contradictory. On the one hand they would like to improve their asylum systems; on the other hand they find it unreasonable to bear even more of the brunt of migration issues that often are an effect of European foreign policy. This special issue of the European Journal of Migration and Law brings together analyses of this by researchers from Turkey (by Gamze Ovacık, Meltem Ineli-Ciger and Orçun Ulusoy), Tunisia (by Hiba Sha’ath and Fatma Raach), Serbia (by Rados Djurovic), Morocco (by Sara Benjelloun) and Egypt (by El-Sayed). All these articles are accessible (open access) here.
Introduction to the Special Issue Asylum for Containment: The Contradictions of European External Asylum Policy, European Journal of Migration and Law 26(2024)2, 147-153
Kudzanai-Violet Hwami: Innnspirit-ed, 2021 (Stedelijk Museum Amsterdam)
