Author: admin

Het spreidingsbeleid bij volkshuisvesting omvatte maatregelen
waarmee de Nederlandse overheid vanaf de jaren zeventig mensen
van kleur – migranten en staatsburgers zoals Surinamers en
Antillianen – geografisch wilde spreiden om vermeende ‘gettovorming’
te voorkomen. Op basis van juridische casuïstiek en archiefmateriaal
analyseren de auteurs hoe dit beleid discriminerende en racistische
effecten had, en wat groepen die zich ertegen verzetten aan het
non-discriminatierecht hadden. Regeringsfunctionarissen koppelden
werkloosheid, armoede, ‘achterstand’ en criminaliteit aan immigratie,
waardoor raciale aannames het beleid onmiskenbaar stuurden.
Hoewel ‘ras’ niet werd genoemd, werd het impliciet aangeduid – een
vorm van ‘racisme zonder ras’, passend bij het dominante zelfbeeld
van ‘witte onschuld’. De auteurs concluderen dat de rechtspraak
blijk geeft van raciale afasie: de bedoelde raciale effecten bleven
onbenoemd of werden ontkend. Toch is juridische actie niet zinloos
zolang activisten institutioneel racisme blijven agenderen en
overheden tot erkenning dwingen.

Mitchell Esajas en Thomas Spijkerboer, ‘Spreiding in het volkshuisvestingsbeleid en rechterlijkeraciale afasie’, in Staatscommissie tegen Discriminatie en Racisme (red), Samen voor gelijkheid. Een toekomstvisie op het non-discriminatierecht, 125-143

The key hypothesis of the MIGJUST research project (which is funded by European Research Council grant ERC-AdG-2023- 101141743) is that there is a fundamental conflict in human rights case law on migration between the human rights approach, adopted by the Inter-American Court and Commission of Human Rights and the African Court and Commission of Human and Peoples’ Rights, and on the other hand the sovereignty approach of the European Court of Human Rights. The difference is also at work in the case law of the UN human rights bodies. The two approaches are reflected in, and are in turn reinforced by, political theory on migration justice. In academic studies, the conflict has not been noted because the case law of the European Court of Human Rights is considered to constitute the most developed version in international human rights law. The conflict between the two approaches is problematic because it goes against the international character of international law and hinders international cooperation. MIGJUST will address this problem by (a) analysing the under-studied case law of the Inter-American, African and UN human rights bodies; (b) carrying out a comparative analysis of the European, Inter-American, African and UN case law in the field of migration; (c) relating the varying positions to political theory on migration justice; and (d) developing methodologies to resolve the doctrinal conflict.

Global Migration Justice: Beyond conflicting approaches to migration in international human rights law (MIGJUST)